در طول تمام سالهائى که در مورد اسلام و اشکالات و ایرادت آن تحقیق میکردم، همیشه این سوال برایم پیش می آمد که چرا اسلام گرایان شیعه و آخوندها, ادامه زندگی زینب, خواهر حسین بن علی پس از کربلا را به کلی سانسور میکنند و بر روى منابر هیچ توضیحی درباره آن داده نشده است،
چه توجیهى دارد بعد از اینکه خاندان حسین و فرزندان او از شام به مدینه میآیند، زینب در دمشق بماند و در همانجا فوت کند؟ چه عاملى موجب شده است که این بانوى داغدار در کنار قاتلان برادرانش و در زیر سایه خلیفه اى که خاندانش را هلاک کرده، زندگى بگذراند؟
منبع: الإرشاد فی معرفه حجج الله على العباد، الشیخ المفید ج ٢ ص ١٢٢ لینک آنلاین صفحه نامبرده در سایتهای اسلامی.
چه عاملى باعث شده تا زینب همجوارى با مادر و جدش پیامبر اسلام را رها کند و به سمت دمشق برود؟ از چه روى و به چه سبب علماى بزرگ شیعه سعى کرده اند تا به این موضوع نپردازند؟ چه اتفاقاتى در آنجا افتاده که آخوندها با وقاحت تمام آنرا به زیر تیغ سانسور ببرند؟
در این مقاله با تحقیق در منابع خود مسلمانان به تمامى این سئوالات پاسخ خواهیم گفت و روسیاهى را بار دیگر به حوزه هاى جهل ملاها خواهیم فرستاد.
با کمى تحقیق در اسناد اسلامى متوجه میشویم که زینب کبری دختر على بن ابیطالب صاحب دو دختر بوده به نامهای “ام ابیها” و “ام کلثوم”.
راز این داستان در همین جا نهفته است و دلیل سانسور آخوندهاى شیعه گرى نیز ادامه زندگى این دو دختر میباشد که اگر بخواهند نامى از آنها ببرند، کل خاندان على ابن ابیطالب را به باد فنا داده اند.
زینب پس از ماجرای کربلا و کشته شدن حسین، “ام‌ابیها” را به همسرى “عبدالملک بن مروان” درمیآورد بنابر این طبیعى است که زمانى که دختر به ازدواج یکى از اشخاص دستگاه خلافت درمیآید مادر وى هم همراه دختر به دمشق برود و از روى همین موضوع، میتوان این ازدواج را دلیل حضور زینب در دمشق دانست.
اما نکته جالب و راز نهفته ماجرا اینجاست که عبدالملک از خاندان بنی‌امیه بوده که شیعیان آنهارا شجره خبیثه خطاب میکنند، هرچند که پس از مدتی عبدالملک “ام‌ابیها” را طلاق داد و علی بن عبدالله بن عباس او را به همسری خود برگزید. به روایت مورد نظر در اینمورد میپردازیم.
متن عربى: وأم أبیها، کانت عند عبد الملک بن مروان؛ فطلقها، وهو خلیفه؛ فتزوجها علی بن عبد الله بن العباس، مصعب بن عبدالله الزبیری, نسب قریش
ترجمه: ام ابیها همسر عبدالملک مروان بود و در زمان خلافتش او را طلاق داد، سپس على بن عبدالله بن عباس با او ازدواج کرد.
منبع: دارالمعارف والنشر ص ٨٣
هم چنین رجوع کنید به: أنساب الأشراف، البلاذری ج ٢ ص ۵٩ که در اینباره مینویسد:
متن عربى: أم أبیها تزوجها عبد الملک بن مروان، … فطلقها فتزوجها بعده عَلَی بن عبد الله بن العباس بن عبد المطلب
ترجمه: ام ابیها همسر عبدالملک مروان بود که او را طلاق داد، سپس على بن عبدالله بن عباس با او ازدواج کرد. لینک این مطلب در مکتبه الشامله
پدر همین عبدالملک یعنی مروان بن حکم, همان کسی بوده که به لعنت کردن علی در بالای منبرهایش معروف بوده است و ازین بابت شیعیان بسیار او را تقبیح میکنند.
روایت اول) متن عربى: وَمَرْوَانُ کَانَ أَکْبَرَ الْأَسْبَابِ فِی حِصَارِ عُثْمَانَ لِأَنَّهُ زَوَّرَ عَلَى لِسَانِهِ کِتَابًا إِلَى مِصْرَ بِقَتْلِ أُولَئِکَ الْوَفْدِ، وَلَمَّا کَانَ مُتَوَلِّیًا عَلَى الْمَدِینَهِ لِمُعَاوِیَهَ کَانَ یَسُبُّ عَلِیًّا کُلَّ جُمُعَهٍ عَلَى الْمِنْبَرِ
خلاصه ترجمه: مروان از سوى معاویه، متولى مدینه بود، وى هر جمعه بر روى منبر به على ابن ابیطالب فحاشى میکرد
منبع: البدایه و النهایه، ابن کثیر ، ج ٨ ص ٢٨۴ لینک این کتاب در مکتبه الشامله:
روایت دوم) متن عربى: کان مروان بن الحکم أمیرا علینا ست سنین فکان یسب علیا کل جمعه على المنبر
ترجمه: مروان حکم ۶ سال امیر ما بود که هر جمعه بر منبر به على فحش میداد
منبع: تاریخ دمشق، ابن عساکر ج ۵٧ ص ٢۴٣- لینک صفحه این کتاب
جالبترین نکته اینکه حسن و حسین هم پای همان منبرها مى نشستند و پشت سر مروان نماز هم میخوانده اند در حالى که پس از نماز به پدرشان لعن و نفرین میفرستاد. به روایات زیر در کتب خود شیعیان توجه کنید
الف) علی بن جعفر فی کتابه عن أخیه موسى بن جعفر قال : صلّى حسن وحسین خلف مروان ، ونحن نصلّی معهم.
ترجمه: راوى میگوید حسن و حسین پشت سر مروان نماز میخواندند و ما هم با آنها نماز خواندیم.
منبع همراه با لینک آنلاین:
منبع: وسائل الشیعه آل البیت ، ج ٨ ص ٣٠١- لینک صفحه این کتاب
ب) متن عربی: وصلى حسن وحسین وراء مروان
ترجمه: حسن و حسین بن على پشت سر مروان نماز میخواندند.
منبع همراه لینک انلاین:
مسائل علی بن جعفر ومستدرکاتها ، علی بن جعفر العریضی، ج ١ ص ١۴۴- لینک صفحه این کتاب
یکى دیگر از نکات مهم تاریخ این است که زینب کبرا خواهر امام حسین، دختر دوم خود را به نام “ام‌کلثوم” پس از مرگ همسر قبلى او قاسم، به ازدواج حجاج بن یوسف ثقفى، امیر مکه و مدینه درمیآورد که مشهورترین دشمن شیعیان در کل تاریخ بوده است، بطوریکه با کوچکترین شکى به شیعه بودن کسی، او را به زندان مینداخت و از دم تیغ میگذراند و بدترین رفتار را در میان خلفا با شیعیان داشت.
بدین ترتیب حجاج بن یوسف داماد زینب دختر على میشود ودر هیچ یک ازمنابع تاریخى شیعه یا سنى نامى از ازدواج زورکى یا اجبارى برده نشده است(براى بستن دهان بهانه جویان و ملاها). منابع تاریخى که این وصلت را گزارش کرده اند بسیار زیادند و به برخى از آنها اشاره میکنیم.
روایت اول) ثم مات القاسم عن أم کلثوم؛ فتزوجها الحجاج بن یوسف، وهو یومئذ أمیر على المدینه ومکه
ترجمه: قاسم همسر ام کلثوم(دختر زینب) وفات کرد و حجاج بن یوسف با او ازدواج کرد در زمانى که امیر مکه و مدینه بود.
منبع: نسب قریش، مصعب بن عبد الله الزبیری ج ١ ص ٨٢ – لینک صفحه این کتاب
روایت دوم از یکى از معتبرترین کتاب تاریخى اسلام یعنى انساب الاشراف بلاذرى است.
روایت دوم) فأما أم کلثوم فکانت عند الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّد بْنِ جَعْفَر بْنِ أَبِی طالب، ثُمَّ تزوجها الحجاج
ترجمه: پس ام کلثوم نزد قاسم بن محمد بود و بعد از حجاج ابن یوسف با او ازدواج کرد
منبع: أنساب الأشراف البلاذری، ج ٢ ص ۶٨- لینک صفحه این کتاب
در اینجا میبینیم که بر خلاف آنچه شیعیان مدعى هستند و امویان را شجره ملعونه معرفى میکنند این موضوع به راى خود زینب چندان محل اعتنا نبوده و با آنها مناسبات خانوادگى داشته است و به آنها نیز دخترانش را داده است. یعنى اینکه تمام ادعاى روحانیون خمس خور شیعه در مورد دشمنى إل على و امویان و قتل ائمه و و و همه و همه دروغى بیش نیست و خانواده على بهترین روابط را با دستگاه خلیفه داشته اند وتاریخ گواه این موضوع است. نکته جالب و سانسورشده دیگری که وجود دارد ازدواج یکی از دختران امام حسن بنام “ام الحسن” با “عبدالله ابن زبیر” هست.
همه می‌دانیم که عبدالله ابن زبیر از بزرگترین دشمنان علی بوده که در جنگ جمل در برابر علی شمشیر کشید و خود علی در خطابه‌ای به او لقب “فرزند نحس زبیر” داده و گفته: از وقتی فرزند نحس زبیر زاده شد باعث نفاق بین من و پدرش شد.!
« متن عربى: وشهد الجمل مع أبیه الزبیر مقاتلًا لعلی، فکان علی یقول: ما زال الزبیر منا أهل البیت حتى نشأ له عَبْد اللَّهِ.»}
منبع: أسد الغابه،ابن اثیر الجزری، ج ٣، ص ٢۴١، رقم ٢٩۴٩- لینک صفحه این کتاب
متن عربی: «قال على بن ابی طالب: ما زال الزبیر یعد منا أهل البیت حتى نشا عبدالله»
منابع:
الاستیعاب فی معرفه الأصحاب، ابن عبد البر، ج ٣ ص ٩٠۶- لینک صفحه این کتاب
العقد الفرید، ابن عبد ربه الأندلسی، ج ۵ ص ۶۴ – لینک صفحه این کتاب
شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید ج ٢٠ ص ١٠۴ – لینک صفحه این کتاب
متن عربی: «ما زال الزبیر رجلا منا اهل البیت حتى نشا ابنه المشئوم عبدالله»
ترجمه: زبیر همیشه از ما اهل بیت بود تا زمانیکه فرزند نا مبارکش، عبدالله بزرگ شد.
منبع: نهج البلاغه حکمت ۴۵٣ – السید الشریف الرضی ، ج ١ ص ۵۵۵ – لینکصفحه این کتاب
ولى وقتى به تاریخ اسلام نگاه میکنیم میبینیم که پیوند بین آل على و آل زبیر بسیار نزدیک بوده و امام حسن یکی از دختران خود را بنام “ام الحسن” را به همسرى “عبدالله ابن زبیر” درمیآورد.
متن عربی: وتزوج عَبْد اللَّهِ بْن الزُّبَیْرِ أم الحسن بنت الحسن بْن علی
منبع: أنساب الأشراف، البلاذری، ج ٧ ص ١۴١ – لینک صفحه این کتاب
متن عربی: خرجت أم الحسن وهی لأم ولد الى عبد الله بن الزبیر
منبع: عمده الطّالب فی أنساب آل أبی طالب، ابن عنبه ، ص ۶٨ – لینک صفحه این کتاب
متن عربی: بنات الحسن بن علی علیه السلام: هنّ أم الحسن خرجت إلى عبدالله بن الزبیر…الى اخر
منبع: «تراجم أعلام النساء» محمد حسین اعلمی حائری (ص ۳۴۶)
لینک کتاب ترام اعلام النساء در کتابخانه دیجیتال نور: منتهى الأمال» عباس قمی (ص ۳۴۱) و «المجدیه ابوالحسن العمری، و مصعب الزبیری در نسب قریش» (ص ۵۰)}
همان ابن زبیر که بر پایه گفته خود، از اهل بیت کینه‌اى ۴٠ ساله داشت.[١] و این کینه در خطابه‌های ابن زبیر بر ضدّ امام علی و پیروانش و نیز در ناسزاگویی او به امام علی[٢] و ضمن ملاقاتش با ابراهیم فرزند مالک اشتر که همراه مصعب نزد او آمده بود[٣]، آشکار است.
دشمنی او با اهل بیت پیامبر او را واداشت تا ۴۰ هفته، درخطبه نماز جمعه، حتی از درود فرستادن بر پیامبر خودداری کند تا مبادا اهل بیت به آن افتخار کنند.
[١]. انساب الاشراف، ٣، ۴٨٢؛ اخبار الدوله العباسیه، ص١١۶.
متن عربى: فقال ابن الزبیر: إنّک لهاهنا، أما والله إن کنت لی ولأهل بیتی مبغضا، لقد کتمت بغضک وبغض أهل بیتک مذ أربعون سنه.
اخبار الدوله العباسیه ص ١١۶ – لینک صفحه این کتاب
أنساب الأشراف, البلاذری ج ٣ ص ٢٩٣ – لینک صفحه این کتاب
متن عربی: فقال ابن الزبیر إنی لأکتم بغضکم أهل هذا البیت منذ أربعین سنه
أنساب الأشراف , البلاذری ج ٣ ص ٢٩٣ لینک صفحه این کتاب
شرح نهج البلاغه ، ابن ابی الحدید ج ۴ ص ۶١ – لینک صفحه این کتاب
متن عربی: هو ابن عبد الله بن الزبیر الذی أدخل أباک عبد الله و ولده الشعب و أضرم علیهم النار حتى خلصه أبو عبد الله الجدلی صاحب علی بن أبی طالب منه عنوه و هو الذی ترک الصلاه على رسول الله ص و أربعین جمعه فی خطبه
منبع: شرح نهج البلاغه ، ابن ابی الحدید ج ١٩ ص ٩٢ – لینک صفحه این کتاب
[٢]. تاریخ یعقوبی، ج٢، ٢۶٢؛ مروج الذهب، ج٣، ٨٠.
متن عربی: و تحامل عبد الله بن الزبیر على بنی هاشم تحاملا شدیدا، و أظهر لهم العداوه و البغضاء، حتى بلغ ذلک منه أن ترک الصلاه على محمد فی خطبته
ترجمه: عبدالله بن زبیر بنى هاشم را در مشقت شدیدى قرار داد و دشمنى و بغض خود را بر آنها با ترک درود فرستادن بر پیامبر در خطبه خود اظهار کرد.
منبع: تاریخ الیعقوبی احمد بن ابی یعقوب ج ٢ ص ٢۶١ – لینک صفحه این کتاب
[٣]. الطبقات، خامسه٢، ٨۵.
الطبقات الکبرى – متمم الصحابه – الطبقه الخامسه ،ابن سعد ج ٢ ص ٨۵ – لینک صفحه این کتاب
حال در قرن ٢١ شیعیان خردباخته اى را میبینیم که پس از هزار و چهارصدسال گریبان چاک میدهند و تنها فرصت زندگى خود را صرف تقدیس و پرستش یک مشت دزد و راهزن و فرومایه میکنند که بجز اهداف مالی و منفعت و قدرت طلبى به چیز دیگرى نمى اندیشیدند و با این حماقت خود هر روز دکان مفتخورى ویروسهاى عمامه به سر را جلاى تازه میبخشند
