نحوه كشته شدن علي ابن ابيطالب و دروغ شيعيان - انجمن انسان خردمند( کانون آتئست و ندانمگراه )

ناشر

ع.س

شیعیان در مورد ضربت خوردن على در بالاى منابر داستانها را اینگونه اغاز میکنند

باری آنروز که حضرت از خانه بیرون میرفته است و میخ در به لباس پاره پوره حضرت گیر می‌کند و حضرت با زبان میخی به میخ میگوید میخ جان مرا رها کن که می‌خواهم بروم شهید شوم، و میخ به حضرت میگوید حضرت جان من بیخیال، و مرغابی ها که معلوم نیست وسط اون بیابون مرغابی از کجا آمده بود، با حضرت گفتند وک وک، کوک کوک، یعنی نرو ابن ملجم میکشتت، و حضرت برگشت به آنها با زبان مرغابی ها گفت، کوک وک کوک وک یعنی شما تو این کارا دخالت نکنید ما امامها خودمون میدونیم چیکار کنیم.

منبع:
(منتهی الآمال پوشینه یکم برگ ۲۰۷)

امام_على بعد از ضربه خوردن حضرت فریاد زد ” فزت و رب الکعبه” یعنی به خدای کعبه رستگار شدم !!

شیعیان معمولاً به همین قصه ها علاقه دارند و به تاریخ علاقه چندانی نشان نمی‌دهند.

آیا مایلید بدانید آن شخصی که در حال سجده در مسجد ضربت خورد چگونه و در کجا ضربت خورد ؟؟

سری به کتب تاریخى میزنیم و این واقعه را پى میگیریم !

” یعقوبی در تاریخ یعقوبی جلد دوم صفحه ١٣٨ مینویسد :

اما عبدالرحمن ابن ملجم بر در مسجد ایستاد و على در تاریکی صبح دم بیرون امد پس مرغابیانى که در خانه بودند در پى او رفتند و بر جامه اش اویختند، پس گفتند: صوائح تتبعها نوائح “فریاد کنندگانی که نوحه گرانى در پى انهاست”

و سر خود را از دریچه مسجد داخل کرد، ابن ملجم شمشیرى بر سرش نواخت ، پس افتاد و فریاد زد بگیریدش .

” تاریخ بلعمی جلد چهارم و در صفحه ۶٧۴ خود اورده که :

و چون علی علیه السلام از در مزگت (مسجد) اندر امد و این ملجم علی را بیافت ، شمشیر بزد و شمشیر بر پهلوی على اندر امد و گروهی گفتند بر سرش نشست و او را به دو نیم کرد، و على بر مردم بانک بزد که بگیریدش .

” طبری در تاریخ معروف در جلد ششم صفحه ۲۶۸۴

شرح واقعه را چنین مینویسد:
و شمشیرهای خود را برگرفتند و بر دری که على از ان خارج میشد نشستند و چون بیامد شبیب ضربتى به قصد او رها کرد که به بازوی در یا طاق خورد . ابن ملجم ضربتى به پیشانى او زد، وردان فرارى بشد و به درون خانه خود شد …

در اثبات ادعاى ما درباره نحوه کشته شدن على، اسکن برخى از کتب مذکور را مى آوریم. این عکس ص ٣۵ از کتاب طبقات کبرى از ابن اسعد واقدى را نشان میدهد.

قسمت دوم

” طبقات واقدی در جلد سوم صفحه ٢٩ چنین می اورد که:
ابن ملجم و شبیب ابن بجزه برخاستند و شمشیرهاى خود گرفتند و امدند بر دری که علی از انجا خارج میشد نشستند ..
و على همینکه از در بیرون امد بانگ میزد اى مردم نماز نماز و همه روز چنین میکرد و بر دستش تازیانه ای بود که مردم را بیدار میکرد ،در این هنگام ان دو مرد جلو می ایند و از کسى که خود حضور داشته شنیدم که بناگاه برق شمشیرها دیدم و شنیدم کسی میگوید حکم فقط ازان خداست نه برای تو اى على، و هر دو شمشیر با هم فرود امد و شمشیر ابن ملجم بر فرق على نشست و چنان انرا شکافت که تا مغز و نصف پیشانی نفوذ کرد ولى شمشیر شبیب به طاق برخورد.

” الکامل فى التاریخ از ابن اثیر که گرایشات شدید شیعى دارد در جلد پنجم صفحه ٢٠٠٠-٢٠٠١ در اینمورد چنین مینویسد :

اینان در برابر پیشگاهى که على از ان برای نماز بیرون می امد فر نشستند ، چون على بیرون امد فریاد بزد ای مرد نماز نماز و بدستش تازیانه اى بود ، شبیب او را با شمشیر بزد ولی شمشیر او به طاق گیر کرد ولی ابن ملجم شمشیرش را بر فرق على فرود اورد و فریاد زد فرمانروایى ازان خداست نه تو على و نه یارانت.

” ابن خلدون در تاریخ العبر در جلد اول ص ۶٣٧ درباره این حادثه چنین میگوید :

ابن ملجم با شبیب و وردان وارد مسجد شد و در برابر ان در که على از ان به نماز می امد نشستند ، چون على از در درامد و مردم را به نماز فراخواند ، شبیب شمشیر خود بالا برد ولى بر طاق در برخورد در این حین ابن ملجم با شمشیر بر پیشانى على زد و فریاد زد الحکم لله لا لک یا علی و لا لاصحابک …

همین داستان در مروج الذهب مسعودى در جلد اول صفحات ٧٧١-٧٧٢ نیز امده است.

همانطور که خواندید و میبینید روحانیون شیعه داستان را بطور کاملا تخیلى و احساساتی برای مردم بیان میکنند و با افزودن دروغهاى شاخدار به این داستان، انرا به یکى فیلمهاى تخیلى هالیود تبدیل میکنند .

انچه حاصل این تجسس تاریخی است این است که نه علی در حین سجده ضربت خورده و نه “فزت و رب الکعبه” اى در کار بوده، و در تمامی این کتب فریاد على براى بدام انداختن ضارب بگوش رسیده نه چیز دیگرى و این تفاوت بخاطر نارضایتى و تنفر مردم از خلیفه بى تدبیر و ناکارامدى بودند که در زمان ۵ سال خلافتش مردم زیادى را بیهوده به کشتن داد و اخر سر هم خودش قربانى این بى کفایتیش شد.

در اینجا از صفحات برخى کتب نامبرده در متن بالا عکس هائى اورده ایم براى اثبات صحت گفته هایمان اسکن کتب مى اوریم.