- عنوان کتاب: دم سگان جنبان٬ بررسی تاثیر جمعیت انسان بر تنوع زیستی جهان
- نویسنده: جفری مک‌کی
- مترجم: آرش حسینیان
- نشر: سایت آرش حسینیان
انسان‌ها عامل انقراض موجودات؟
بین افزایش جمعیت انسان و زوال گونه‌گونی رابطه‌ی بسیار نزدیکی وجود دارد. به زبان ساده، هرچه در جایی انسان‌های بیشتری وجود داشته باشد، حیوانات و گیاهان وحشی به عقب‌تر رانده می‌شوند. طی سال‌ها، همانطور که جمعیت‌مان افزایش یافته، دیگر گونه‌ها یا باید خود را با زندگی در قلمروهای محاصره‌شده‌ی محدودتر سازگار می‌کرده‌اند، یا به ناگزیر به سوی انقراض می‌رفتند. در حال حاضر همچنان جمعیت انسان در حال افزایش است و با احتساب آمار مرگ‌ومیر، روزانه بیش از ۲۰۰هزار نفر به جمعیت جهان اضافه می‌شود، در چنین شرایطی روزبه‌روز برای دیگر گونه‌ها، شانس کمتری برای زنده‌ماندن باقی می‌ماند.
بخش‌هایی از کتاب
غالباً کسانی که به تازگی با مفاهیم داروینی آشنا شده‌اند می‌پرسند:«اگر ما از میمون‌ها تکامل یافته‌ایم، پس چرا همچنان شامپانزه‌ها و گوریل‌ها وجود دارند؟» معنای این پرسش لزوماً این نیست که آیا ما از میمون‌های دوران تکامل یافته‌ایم یا نه؛ اکثر افراد در این حد را می‌دانند. منظورشان بیشتر این است که وقتی ما به عنوان یک گونه‌ی آشکارا برتر، از میمون‌های انسان‌ریخت جدا شده‌ایم، بایستی نزدیکترین خویشاندانمان را در تنازعی داروینی از بین برده باشیم.
من همواره از فرصت استفاده می‌کنم و یادآور می‌شوم که دقیقاً همینطور است و ما همین حالا هم در حال منقرض‌کردن میمون‌های انسان‌ریختِ امروزی هستیم، اما این به ندرت آن پاسخی‌ست که آن‌ها دنبالش هستند. بدفهمی بنیادی این است که برخی گمان می‌کنند تکاملِ یک گونه، همواره منجر به انقراض دیگری می‌شود به عبارتِ دیگر گویا یک -فرایند کاملاً خطی در جریان است؛ اما ماجرا پیچیده‌تر از اینهاست…
دانلود کتاب: سرور اول
