اگر Time warp ممکن باشد، فیزیکدانان چگونه آن را خواهند یافت؟
با اینکه به داستانهای تخیلی شبیه است اما دانشمندان یک Time warp را ردیابی کرده اند.اما این سخن به چه معنی است؟ به سادگی میشود چنین گفت Time warp پدیده ای است که جریان زمان تغییر میدهد و آنرا تند یا کند مینماید.
به گزارش انجمن پشبرد علوم آتئیست ها و آگنوستیک های ایران صدسالی است که فیزیکدانان درباره اتساع زمان اگاه شده اند و در واقع همه ما همین الان بر روی نوعی از Time warp ایستاده ایم.
آلبرت اینشتین در ۱۹۰۵ تئوری نسبیت خاص و متعاقبا در ده سال بعد نسبیت عام را انتشار داد. او در این تئوری ادعا کرد که گرانش ویژگی ناشی از انحنای فضای زمان – همان تارو پود سازنده کائنات- میباشد. در نتیجه هر جسمی که دارای جرم باشد قادر به اتساع زمان است و
طبیعتا اجسام بزرگتر توان بهتری برای اتساع زمان دارند. سیاهچاله ها با جرمی میلیاردها برابر خورشید پتانسیل اتساع زمانی بسیاری دارند. اگر به یک سیاهچاله نزدیک شوید شدت گرانش زمان را متسع کرده، وقایع برای شما در مقایسه با دید ناظر بیرونی بسیار آهسته تر اتفاق می افتند. با اینهمه اگر در این فکر باشید که روزی به مبدا بازگردید احتمالا سیاهچاله ماشین زمان خوبی نخواهد بود، چرا که پس از گذشتن از مرز مشخصی ،که به افق رویداد نام برده میشود، دیگر بازگشتی برای شما و آنچه همراهتان است متصور نیست. حتی نوری که با شما از آن مرز عبور کرده برای همیشه به تله افتاده و اصلا به همین سبب است که سیاهچاله نامیده میشود.
زمین و خورشید هم موجب اتساع قابل توجه زمان میشوند.
در ۲۰۰۷ مشاهدات بر پایه قوانین نسبیت عام ماهواره Gravity Probe B با دقت ۹۹ درصد مشخص کرد که جرم زمین چطور موجب ناهمگونی فضای اطرافش میشود. به عنوان مثال اگر شما در قله کوهستانی بلند زندگی کنید در مقایسه با دوستی که در ساحل دریا و تحت جاذبه گرانشی بیشتر زندگی میکند با سرعت بیشتری پیر خواهید شد. و این بدان معناست که در سطح دریا و جاذبه بالاتر زمان با سرعت کمتری در گذر است. البته اگر بخواهیم منصف باشیم تفاوت سرعت پیر شدن در دومکان مثال فوق بسیار کم و غیر قابل تشخیص است.
اتساع زمان با حرکت سریع هم قابل دستیابی است. بر اساس قانون نسبیت خاص، حرکت سریع باعث کاهش سرعت زمان در مقایسه با دید ناظر ثابت میگردد. این اتساع زمان در زندگی روزمره ما و هر بار که GPS موبایل برای تعیین موقعیت استقاده میکنیم دیده میشود.
Ken Olum پروفسور انستیتو کیهان شناسی دانشگاه تافتز در مدفورد ماساچوست میگوید:” در داخل ماهواره های GPS ساعتهای بسیار بسیار دقیقی نصب شده که ماهواره براساس آن کار میکنند. نسبت به اینکه ماهواره چه فاصله ای از زمین دارد و تاثیر گرانش زمین این ساعت با سرعت متفاوتی کار میکند. همینطور از آنجا که ماهواره ها به سرعت در حال حرکتند در نتیجه بازهم سرعت کار ساعت متفاوت خواهد بود.” ماهواره GPS برای برای گزارش صحیح موقعیت باید با توجه به قوانین نسبیت عام و خاص زمان ساعتها را تعدیل کرده و زمان واقعی را محاسبه کند.
باید توجه داشت که اتساع زمانی ناشی از اجرام بزرگ از جنس سفرهای زمانی محبوب نویسندگان داستانهای علمی تخیلی نیست. اما آیا راه دیگری برای اتساع زمان ممکن متصور است؟ شاید بله، اما خیلی مطمئن نیستیم.
Benjamin Shlaer محقق همکار فیزیک در دانشگاه اوکلند،نیوزلند میگوید:” تقزیبا همه بر این عقیده اند که این راه حل غریب برای سفر زمانی در جهان واقعی تقریبا ناممکن میباشد.”
اما چند راه ممکن قابل تصور میباشد.اولین امکان دور از تصور، استفاده از کرمچاله است. از لحاظ تئوری کرمچاله پلی است که در پی خم شدن صقحه فضا به وجود آمده و نور و ماده امکان عبور از آن را دارند. بعضی تئوریها وجود کرمچاله های میکروسکوپی در مراحل ابتدایی جهان را پیش بینی میکنند، اما هم آنها بر این نکته هم اشاره دارند که کرمچاله ها احتمالا بسیار ناپایدار بوده و به سرعت درهم فروریخته و بسته میشوند.
ایجاد کرمچاله مناسب برای سفر زمان نیازمند وجود نوعی ماده بیگانه و ناشناخته است. بر اساس تئوری برای پایداری کرمچاله نیاز به این ماده بیگانه و اساسا متفاوت با آنچه جهان ما را ساخته است، میباشد. این ماده باید جرم و فشار منفی داشته باشد، چیزی که دانشمندان تا امروز مشابهش را ندیده اند و به نظر نمیرسد به زودی هم یافت شود.
راه دوم مشتمل بر ریسمانهای کیهانی است. ریسمان های کیهانی ،اگر وجود داشته باشند، لوله هایی فرضی و بسیار نازک از انرژی اند. بر اساس تئوری دو ریسمانی که با یکدیگر سرعت بگیرند میتوانند به طرز غریبی زمان را تحت تاثیر قرار دهند، انگار که حلقه بسته ای از فضا زمان به وجود می آید که همانند ماشین زمان عمل میکند.
اما این روش نیازمند منبع بی پایانی از انرژی است تا بتوان این رشته هارا آنقدر سرعت داد که آن تاثیر دیده شود، کاری که فعلا انجامش متصور نمیباشد.
Shlaer اضافه میکند:” اگر قرار باشد امیدی برای برای یافتن ماده بیگانه و امکان Time warp در آینده متصور باشیم، به نظر میرسد که در گرو مشاهدات کیهانی و اکتشافاتی نو و ناگهانی باشد. واضح است که تا کنون تمام فرضهای قریب به یقین ما در باب آنچه امکانپذیر است درست نبوده و به حالتهایی غیرممکن منجر میشوند و تنها میتوانیم امیدوار باشیم هم سوالات قابل پرسیدن و هم پاسخ آنها در حیطه علوم کیهان شناسی باشند.”
